آیا این درست است که پیامبر(ص) به تدریج پیامبر شد؟
در جواب این سؤال که «آیا پیامبر (ص) به تدریج پیامبر شد؟» ابتدا حقیقت پیامبرى را تحلیل مىکنیم و سپس به بررسى هر یک از ابعاد آن مىپردازیم. پیامبرى متشکل از ابعاد عمده و سهگانه علم و عصمت و اعجاز است:
...
با توجه به ابهت و شوکتى که حضرت امام حسین(ع) داشتند این چهره مظلومو خوارى که علما از ایشان ترسیم مىکنند چگونه توجیه مىشود؟
از ابا عبدالله (ع) و یارانشان درتمام صحنهها جز شهامت و عظمت چیز دیگرى دیده نشده و آنان هرگز ظلم پذیرى نداشتند. البته این منافى آن نیست که در حق آنان ظلم شده باشد. به عبارت دیگر امام (ع) در عین عظمت و صلابت و شهامت و شجاعت مظلوم واقع شدند ولى منظلم و ظلم پذیر نبودند بنابراین آن چه گفته مىشود اگر بیان مظلومیت آن حضرت باشد درست است ولى اگر حاوى ظلمپذیرى و خوارى باشد نادرست مىباشد.
چرا امام حسین(ع) خانواده خود را به کربلا برد؟
این که امام حسین (ع) خانواده خود را همراه خویش بردند، داراى چندین نکته مهم است:
@الف) هدف اصلى خود از بیعت نکردن با یزید و عدم سازش با حکومت او، اصلاح دین اسلام و اجراى امر به معروف و نهى از منکر بود و با بردن زنان و کودکان این پیام را به بشریت در طول تاریخ رساندند که غرضشان جنگطلبى و خونریزى نیست بلکه تنها براى امر به معروف و نهى از منکر و هدایت نمودن مردم و جلوگیرى از تحریف اسلام نابمحمدى (ص)، از بیعت با یزید سر باز مىزنند. خطبههاى متعدد و مشفقانه آن حضرت در روز عاشورا در مقابل سپاه دشمن نیز نشانگر این مطلب است. ادامه مطلب...
چرا امام حسین(ع) شب عاشورا را از دشمن مهلت خواست؟
اینها دو گونه اتصال است و هر یک مطلوبیتى ویژه دارد. افزون بر آن، عبادت و ارتباط عملى، آمادگى و مقربیّت مهمتر و بیشترى براى اتصال در مرحله شهادت پدید مىآورد. از دیگر سو حرکت امام حسین (ع)، درس بزرگى براى همه آزادگان، انقلابیون و اصلاحگران اجتماعى است که در همه احوال، رابطه تنگاتنگ با خدا و نیایش و پرستش را فراموش نکنند و در هیچ لحظهاى از آن غلفت نورزند.
با وجود نبود آب در عاشورا، چرا در تاریخ یعقوبى آمده که امام حسین(ع)در موقع وداع با زینب(س) بر روى او آب پاشید؟
اگر همان صفحه مذکور از تاریخ یعقوبى (ج 2، ص 243، متن عربى) را ملاحظه کنید، این نکته به صراحت آمده که لشکریان یزید از دسترسى امامحسین (ع) و اصحابشان به آب ممانعت کردند: فمنعوه الماء و حالوا بینه و بین الماء. مشکل آب در کربلا قابل تردید نیست، صدها سند تاریخى و ادبى از زمان وقوع حادثه تاکنون شاهد این موضوع است، ولى شبهه شما ناشى از تصوّرى نادرست از صحنه کربلا است. گفتنى است که از روز هفتم محرم، مشکل آب در کربلا شروع شد یعنى، دسترسى به آب دشوار گشت و دشمن ممانعت مىکرد ولى تا شب عاشورا بارها اصحاب امامحسین (ع) به آب دسترسى یافتند و به خیمهها آوردند. جزئیات این درگیرىها در تاریخ مضبوط است. جریان آب ریختن امامحسین (ع) به زینب (س) در شب عاشورا اتفاق افتاده و شب عاشورا هنوز مشکل آب حاد نشده بود ولى از صبح عاشورا وقتى نبرد آغاز شد دیگر فرصتى براى آب آوردن نبود و ذخیره آب نیز به پایان رسیده بود. ازاینرو در آخرین ساعات نیز حضرت ابالفضل (ع) مأمور به آوردن آب شد و در این راه به شهادت رسید.
اگر اندکى در متن یاد شده دقت مىکردید که: «. گفت: در اول همان شبى که پدرم در بامداد آن کشته شد» متوجه مىشدید که این قصه مربوط به شب عاشورا است نه عصر آن (آن گونه که شما نوشتهاید).
در مورد امام حسین(ع) کتابهایى را براى مطالعه معرفى کنید؟
1- الفباى فکرى امامحسین (ع)، محمدرضا صالحى کرمانى
2- فرهنگ عاشورا، جواد محدثى
3- درسى که حسین (ع) به انسانها آموخت، شهید هاشمىنژاد
4- سخنان حسین بن على از مدینه تا کربلا، صادق نجمى
5- قیام جاودانه، محمدرضا حکیمى
6- منتهىالآمال، شیخ عباس قمى
7- ترجمه لهوف، ابن طاووس
8- حماسه حسینى، شهید مرتضى مطهرى
9- حسین بن على (ع) را بهتر بشناسیم، محمد یزدى
10- پیشواى شهیدان، سید رضا صدر
11- پرتوى از عظمت حسین (ع)، لطف اللَّه صافى
12- الخصائص الحسینیه، شیخ جعفر شوشترى
13- خون خدا، جواد محدثى
14- الوقایع والحوادث (محرم)، محمد باقر ملبوبى
15- ترجمه موسوعه کلمات الامام حسین، سازمان تبلیغات اسلامى
16- انصار الحسین، مهدى شمسالدین
17- چشمه خورشید، مجموعه مقالات کنگره امام خمینى و فرهنگ عاشورا
این حدیث قابل تفاسیر گوناگونى است از جمله اینکه مقصود از «حسین منى» این است که حضرت سیدالشهدا (ع) از جهت نسبى فرزند پیامبر (ص) و از جهت تربیتى پرورش یافته مکتب درخشان آنحضرت مىباشد. بنابراین هم شخص امام حسین (ع) و هم شخصیت آنحضرت با پیامبر نسبتى ویژه دارد. از طرف دیگر شخصیت پیامبر اکرم (ص) به مکتب و دین حیاتبخش ایشان است این مکتب درخشان در پرتو قیام و شهادت حضرت اباعبدالله (ع) بار دیگر احیا شد و درخشش نوینى یافت و بدون آن چنان ضربههاى کارى بر پیکرش وارد مىشد که از آن جز نیم نامى باقى نمىماند. بنابراین جاودانگى شخصیت و راه و مکتب پیامبر در طول تاریخ وابسته به امام حسین (ع) و حرکت عظیم عاشورا است. از همین رو فرمودند «من نیز از حسینم».
جهان آفرینش دارای قوانینی است که آن قوانین را آفریننده ی جهان وضع نموده است. آفریننده ای که حکیم است و هیچ کاری را بیهوده و بدون حکمت انجام نداده است.
در سراسر این جهان که می نگریم چیزی جز عظمت و بزرگی خالق نمی بینیم. قوانینی که وضع کرده و سنتهائی که قرار داده، هیچکدام دارای کمترین نقص و نارسائی نیست و دانشمندان و اندیشه وران در تحلیل و کشف علل این قوانین در تکاپو می باشند. به رمز و راز برخی از این پدیده ها پی می برند ولی در تحلیل بسیاری از اسرار آفرینش و رموز هستی ناتوان می مانند. ادامه مطلب...
