به نام خدا

سوره نوزدهم

ای گروه مردمان  نیست عقل مثل صلاح اندیشی

و نیست پرهیز کاری مانند باز داشتن خود از اذیت مردم

و نیست هیچ حسبی بلند تر از ادب

و نیست هیچ شفاعت کننده ای مثل توبه

و نیست هیچ عبادتی مثل علم

و نیست هیچ نمازی مگر با ترسیدن از خدا

و نیست فقری مگر با صبر

و نیست بندگی مانند تو فیق

 و نیست قرینی زینت دار تر از عقل

و نیست هیچ رفیقی با عیب تر از نادانی

ای پسر آدم مهیا شو برای بندگی من تا آن که:

  پر کنم دل تو را از بی نیازی

و دست های تو را از روزی

و جسم تو را از راحتی

و غافل مباش از یاد کردن من

پس پر کنم دل تو را از فقر

و بدن تو را از رنج

و سینه تو را  از اندوه و غصه

و جسم تو را از بیماری

و دنیای تو را از سختی  و مشقت