@الف) هدف اصلى خود از بیعت نکردن با یزید و عدم سازش با حکومت او، اصلاح دین اسلام و اجراى امر به معروف و نهى از منکر بود و با بردن زنان و کودکان این پیام را به بشریت در طول تاریخ رساندند که غرضشان جنگ‏طلبى و خون‏ریزى نیست بلکه تنها براى امر به معروف و نهى از منکر و هدایت نمودن مردم و جلوگیرى از تحریف اسلام ناب‏محمدى (ص)، از بیعت با یزید سر باز مى‏زنند. خطبه‏هاى متعدد و مشفقانه آن حضرت در روز عاشورا در مقابل سپاه دشمن نیز نشانگر این مطلب است.

@ب) همراه بردن چنان کاروانى بیانگر این مسأله بود که امام حسین (ع) تردیدى در حقانیت خود و ضلالت یزید نداشت زیرا کسى که زن و فرزند خویش و همه هستى خود در دنیا را به صحنه کارزار عقیده خود مى‏آورد، مسلماً هیچ‏گونه شکى در حق بودن اقدام خود ندارد. این مطلب علاوه بر این که نوعى تبلیغ نسبت به عقیده امام محسوب مى‏شد، روحیه دشمن را نیز تضعیف مى‏کرد و در دل‏هاى آنها نسبت به اقدامشان ایجاد تردید مى‏کرد (مانند قضیه مباهله رسول خدا (ص) با نصاراى نجران).

@ج) دشمن تبلیغات وسیعى مى‏نمود که طرف مقابل (سپاه امام حسین) مسلمان نیستند. امام حسین با به نمایش گذاشتن حجاب و نماز و اخلاق اسلامى، تبلیغات آنها را خنثى مى‏کرد، به طورى که مى‏دیدند حتى بچه‏هاى کوچک این کاروان داراى حجاب هستند و نماز مى‏خوانند.

@د) خانواده آن حضرت مهم‏ترین مبلغان و پیام‏رسانان قیام خونین ایشان بوده و وجود آنان براى اطلاع‏رسانى تا پایتخت و کاخ یزید اقدامى فوق‏العاده مؤثر و حکیمانه بوده است و بدون آن نهضت آن حضرت تحریف و خنثى مى‏شد.